Κανονισμός EK 2027/97 (0889/2002)

Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 2027/97 για την ευθύνη του αερομεταφορέα όσον αφορά στις αεροπορικές μεταφορές επιβατών και των αποσκευών τους (όπως τροποποιήθηκε από τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 889/2002)

10. Προστίθεται το ακόλουθο παράρτημα:

«ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

Ευθύνη των αερομεταφορέων για τους επιβάτες και τις αποσκευές τους. Η παρούσα ανακοίνωση συνοψίζει τους κανόνες ευθύνης που εφαρμόζουν οι κοινοτικοί αερομεταφορείς, όπως απαιτείται από την κοινοτική νομοθεσία και τη Σύμβαση του Μόντρεαλ.

Δεν υπάρχουν οικονομικά όρια στην ευθύνη για τραυματισμό ή θάνατο των επιβατών. Για αποζημιώσεις έως και 128‘821 ΕΤΔ (κατά προσέγγιση ποσό σε τοπικό νόμισμα), ο αερομεταφορέας δεν μπορεί να αμφισβητήσει αξιώσεις αποζημίωσης. Πάνω από το ποσό αυτό, ο αερομεταφορέας μπορεί να υπερασπιστεί τον εαυτό του έναντι αξίωσης αποδεικνύοντας ότι δεν διέπραξε αμέλεια ή δεν έχει άλλη υπαιτιότητα.

Εάν ένας επιβάτης σκοτωθεί ή τραυματιστεί, ο αερομεταφορέας πρέπει να προκαταβάλει ποσό για να καλύψει τις άμεσες οικονομικές ανάγκες, εντός 15 ημερών από την αναγνώριση του δικαιούχου αποζημίωσης. Σε περίπτωση θανάτου, αυτή η προκαταβολή δεν θα είναι μικρότερη από 16’000 ΕΤΔ (κατά προσέγγιση ποσό σε τοπικό νόμισμα).

Σε περίπτωση καθυστέρησης των επιβατών, ο αερομεταφορέας ευθύνεται για ζημία, εκτός εάν λάβει όλα τα εύλογα μέτρα για την αποφυγή της ζημίας ή ήταν αδύνατο να λάβει τέτοια μέτρα. Η ευθύνη για καθυστέρηση επιβατών περιορίζεται στα 5‘346 ΕΤΔ (κατά προσέγγιση ποσό σε τοπικό νόμισμα).

Σε περίπτωση καθυστέρησης αποσκευών, ο αερομεταφορέας είναι υπεύθυνος για τη ζημία, εκτός εάν λάβει όλα τα εύλογα μέτρα για την αποφυγή της ζημίας ή ήταν αδύνατο να λάβει τέτοια μέτρα. Η ευθύνη για καθυστέρηση αποσκευών περιορίζεται σε 1‘288 ΕΤΔ (κατά προσέγγιση ποσό σε τοπικό νόμισμα).

Ο αερομεταφορέας ευθύνεται για τη καταστροφή, απώλεια ή ζημία αποσκευών έως 1‘288 ΕΤΔ (κατά προσέγγιση ποσό σε τοπικό νόμισμα). Στην περίπτωση των ελεγμένων αποσκευών, είναι υπεύθυνος ακόμη και αν δεν υπέπεσε σε πταίσμα, εκτός εάν η αποσκευή ήταν ελαττωματική. Στην περίπτωση μη ελεγμένων αποσκευών, ο μεταφορέας είναι υπεύθυνος μόνο εάν υπέπεσε σε πταίσμα.

Ένας επιβάτης μπορεί να επωφεληθεί από ένα ανώτερο όριο ευθύνης με ειδική δήλωση το αργότερο κατά το check-in και με την καταβολή συμπληρωματικού τέλους.

Εάν οι αποσκευές υποστούν βλάβη, καθυστέρηση, απώλεια ή καταστροφή, ο επιβάτης οφείλει να γράψει και να διαμαρτυρηθεί στον αερομεταφορέα το συντομότερο δυνατό. Σε περίπτωση βλάβης των αποσκευών που έχουν παραδοθεί για μεταφορά, ο επιβάτης οφείλει να γράψει και να παραπονεθεί εντός επτά ημερών, και σε περίπτωση καθυστέρησης εντός 21 ημερών, και στις δύο περιπτώσεις από την ημερομηνία κατά την οποία οι αποσκευές τέθηκαν στη διάθεση του επιβάτη.

Εάν ο αερομεταφορέας που εκτελεί στην πραγματικότητα την πτήση δεν είναι ο ίδιος με τον συμβαλλόμενο αερομεταφορέα, ο επιβάτης έχει το δικαίωμα να υποβάλει καταγγελία ή να ζητήσει αποζημίωση. Εάν το όνομα ή ο κωδικός ενός αερομεταφορέα αναγράφεται στο εισιτήριο, ο εν λόγω αερομεταφορέας είναι ο συμβαλλόμενος αερομεταφορέας.

Οποιαδήποτε προσφυγή στα δικαστήρια για την αξίωση αποζημίωσης πρέπει να ασκηθεί εντός δύο ετών από την ημερομηνία άφιξης του αεροσκάφους, ή από την ημερομηνία κατά την οποία έπρεπε να φτάσει το αεροσκάφος.

Η βάση των προαναφερθέντων κανόνων είναι η Σύμβαση του Μόντρεαλ της 28ης Μαΐου 1999, η οποία εφαρμόζεται στην Κοινότητα με τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 2027/97 (όπως τροποποιήθηκε από τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 889/2002) και την εθνική νομοθεσία των κρατών μελών.»

Άρθρο 2

Η οδηγία αρχίζει να ισχύει την ημέρα της δημοσίευσής της στην Επίσημη Εφημερίδα των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων. Εφαρμόζεται από την ημερομηνία έναρξης ισχύος της, ή από την ημερομηνία έναρξης ισχύος της Σύμβασης του Μόντρεαλ για την Κοινότητα, ανάλογα με το ποια ημερομηνία είναι μεταγενέστερη. Ο παρών κανονισμός είναι δεσμευτικός ως προς όλα τα μέρη του και ισχύει άμεσα σε κάθε κράτος.

Βρυξέλλες, 13 Μαΐου 2002.

Για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο: Ο Πρόεδρος P. Cox

Για το Συμβούλιο: Ο Πρόεδρος J. Piqué I Camps

(1) ΕΕ C 337 Ε της 28.11.2000, σ. 68 και ΕΕ C 213 Ε της 31.7.2001, σ. 298.

(2) ΕΕ C 123 της 25.4.2001, σ. 47.

(3) Γνώμη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της 5ης Απριλίου 2001 (ΕΕ C 21 της 24.1.2002, σ. 256)Κοινή θέση της 19ης Δεκεμβρίου 2001 (ΕΕ C 58 Ε της 5.3.2002, σ. 8) και απόφαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της 12ης Μαρτίου 2002.

(4) ΕΕ L 194, 18.7.2001, σ. 38.

(5) ΕΕ L 285, 17.10.1997, σ. 1.

(6) ΕΕ L 240, 24.8.1992, σ. 1.

(7) ΕΕ L 140, 30.5.2002, σ. 2.